گروه فناوری اطلاعات - رجانیوز: طبق اخبار منتشر شده بانک مرکزی در راستای ساماندهی مبادلات بانکی، یک تفاهم نامه همکاری با شرکت تجهیزات رایانه‌ای آمریکایی- اسرائیلی "اینتل" به امضا رسانده است. در این تفاهم نامه که ظاهرا به ایجاد یک شرکت مشترک منتهی خواهد شد، قرار شده تا سهم بانک مرکزی و شرکت "اینتل" به ترتیب هریک 40 درصد و بخش خصوصی هم 20 درصد سهم داشته باشد. خبری که موجی از نگرانی ها را از سوی کارشناسان فناوری اطلاعات را برای در اختیار گرفتن اطلاعات محرمانه کشور موجود در سرورهای بانک مرکزی را با خود به همراه داشت.
به گزارش رجانیوز؛ به نظر می رسد، نیت طرفین از امضای چنین تفاهم نامه‌ای ، ایجاد همکاری مشترک بر محوریت مواردی چون "ساماندهی تبادلات بانکی"، "به روز رسانی سامانه شاپرک" و" تجهیز سرورهای بانک مرکزی" باشد.
هنوز هیچیک از طرفین مورد اشاره پیرامون این تفاهم نامه اظهار نظری رسمی نکرده و یا اطلاعاتی از جزییات این امر به محافل رسانه ای درز نکرده، اما گمان می رود درصورت صحت این ماجرا، این نخستین پروژه همکاری مشترک بین بانک مرکزی ایران و یک شرکت خصوصی آمریکایی پس از پیروزی انقلاب اسلامی باشد که به مرحله اجرا در می آید.
انتشار این خبر، گزارش هایی که در آن به زمینه ساز بودن برجام برای نفوذ اشاره را قوت بخشیده است و این اقدام بانک مرکزی را می توان به عنوان یکی از بزرگترین گاف های امنیتی در تاریخ فناوری اطلاعات قلمداد نمود.
منعقد کردن این قرارداد دارای ملاحظات امنیتی است که موجب به خطر افتادن و درز جدی اطلاعات سری و محرمانه موجود در سرورهای بانک مرکزی گردیده است که در ادامه به آنها اشاره خواهد گردید.
1- بر اساس اطلاعاتی که شرکت اینتل در وب سایت خود منتشر نموده است، در اینجا؛ اولین مرکز توسعه شرکت اینتل در خارج از آمریکا در سال 1974 در شهر حیفا تاسیس شد. از آن زمان به بعد این شرکت به سرمایه‌گذاری های عظیم خود در اسرائیل ادامه داد. در حال حاضر این شرکت با دارا بودن بیش از 6000 کارمند در بخش های تحقیق و توسعه خود در حیفا، اورشلیم،کریات گات (Qiryat Gat)، پتاچ تیکوا (Petach Tikva)، یاکوم (Yakum) و یوکنیم (Yokneam) به عنوان بزرگترین کارفرمای بخش خصوصی در اسرائیل شناخته می‌شود.
2- اینتل بزرگترین شرکت تولید کننده تجهیزات رایانه ای دنیاست که با تمرکز بر مادربورد، کارت شبکه، چیپست، بلوتوث و حافظه‌های فلش، همچنین انواع ریزپردازنده‌ها، نیم‌رساناها، مدارهای مجتمع، واحدهای پردازش گرافیکی و سامانه‌های نهفته فعالیت می‌نماید. عموما قالب سخت افزارها از یک سفت افزار (Firmware) استفاده می کنند. سفت افزارها خود نرم افزاری هستند که تولید کننده سخت افزار آن ها را بصورت ثابت بر روی سخت افزار تولیدی خود نصب می کنند. سفت افزارها کمک می کنند تا سخت افزارها خود را شناخته و بتوانند از نرم افزارهای عمومی فرمان بگیرند. نکته مهم اینجاست که بطور یقین می توان گفت تمامی سخت افزارهای Intel از سفت افزارهای اسرائیلی بهره می گیرند و این سفت افزارها بعنوان یکی از بزرگترین ابزارهای جاسوسی و سرقت اطلاعات محسوب می شوند.
سوالی که اینجا مطرح می شود این است که تاکنون نیز سرورهای بانک مرکزی از سخت افزارهای اینتل بهره می بردند. پس جای نگرانی مجددی وجود نخواهد داشت. در پاسخ به این سوال باید به این نکته اشاره کرد که سرورهایی که در آنها اطلاعات سری و محرمانه نگهداری می شوند برای جلوگیری از نشت اطلاعاتی، هرگز به شبکه اینترنت متصل نمی شدند ولی با این تفاهم نامه و به بهانه upgrade یا همان بروزرسانی، سرورها در دسترس کارشناسان شرکت اینتل قرار گرفته و در کنار بروزرسانی این سفت افزارها، آخرین اطلاعات موجود در بانک مرکزی که حاوی اطلاعات سری و حیاتی نظام و شبکه تبادلات مالی کشور است به راحتی در اختیار شرکت چند ملیتی امریکایی – اسرائیلی قرار خواهد گرفت.
البته شاید این ماجرا با انتصاب یک چهره نزدیک به ن. ج، معاون جنجالی وزیر ارتباطات در امور سامانه های بانکی بانک مرکزی بی ارتباط نباشد.
